Het Franse dagblad "Libération" brengt vandaag (3 mei '07) een excellente (in beide betekenissen) bespreking van 'Les Dix Doigts des Jours" (Alle Dagen Samen):
"Boek na boek graaft Mortier een steeds diepere groeve uit, waar de schriftuur zich niet zozeer ontplooit in nostalgie, als wel in sensaties. Wat deze auteur bezighoudt is niet het glans verlenen aan herinneringen, maar in de loop van de bladzijden het lumineuze van de blik van de kindertijd doen glinsteren."

Bij Uitgeverij Suhrkamp, Mortiers Duitse uitgever, rolde deze week 'Belichtungszeiten' van de pers. Ira Wilhelm leverde van de roman een invoelende en intelligente vertaling af.

De aanbiedingstekst

"Het kan niet dat zich rond het boek in Vlaanderen een intussen indrukwekkende machinerie van leesbevorderende of drempelverlagende fabriekjes gevestigd heeft, die zich jaarlijks van flink wat middelen en lucratieve mandaten mag bedienen, terwijl de auteurs in dit land al decennia van hun overheid vragen dat zij de mechanismen installeert die hen een zo groot mogelijke onafhankelijkheid kunnen bieden."

Dames en Heren,
Beste Hoogwaardigheidsbekleders,
Dierbare Literaire Trawanten,

Van de kleinste torenkamertjes tot de statige theaterzaal toverde het startfeest van de Literaire Lente 2007 de Gentse Vooruit om tot een waar verhalenpaleis. Meer dan duizend bezoekers lieten zich in bedden voorlezen of hun toiletbezoek verluchten met fragmenten uit Komrijs 'Kakafonie'. Ondertussen lazen Vlaamse en Nederlandse auteurs uit eigen werk. Zwaartepunten van de avond waren Hermans Brusselmans' uitbundig gevierde dubbele jubileum, (vijftig jaar, en een kwarteeuw schrijver) en de indrukwekkende hommage aan Willy Courteaux voor diens Shakespeare-vertalingen.

«La mort a tout son temps, plus que les dix doigts des jours. Pour elle, l'ennui ce n'est que de l'oxygène. La mort est l'absence grisante de mouvement qui se répand l'après-midi sur les meubles et te chatouille le nez quand tu es au lit, allongé sur le dos, pendant que Maman ou Tante veille à ce que tu te reposes. »

'In dit dagboek is een man aan het woord die het schrijven in zijn warme bloed had, voor wie proza en verswerk niet alleen maar maaksels zijn. Had de ziekte zijn vingers verlamd, hij had wellicht literatuur getranspireerd. Je hebt schrijvers en je hebt auteurs. Soutar was een schrijver.'
Verschenen in De Volkskrant - Cicero, 9 maart 2007

Het vorige maand verschenen dagboek “Avonden op het Landgoed. Op reis met Gerard Reve” zorgt voor verdeeldheid onder recensenten en andere beroepslezers.
Naast te verwachten gemakzuchtige interpretaties – Mortier wil een slaatje slaan uit de welig tierende Reve-industrie. Hij rekent af met een literaire pappie, ziet zich als een ‘zoon’ van de overleden volksschrijver, en andere pseudo-Oedipale speculaties – vindt het document ook zijn weg naar ernstiger lezers.

Door de Hollandse ether zindert wekelijks drie uur lang cultuurradio die het, een zeldzame uitzondering in deze barre tijden, zonder schaamte of, o gruwel, verbredingsdrang, over kunst, cultuur en literatuur durft te hebben.

Ter gelegenheid van het verschijnen van 'Avonden op het Landgoed. Op reis met Gerard Reve' had presentator Anton de Goede een uitgebreid gesprek met Erwin Mortier. Een aanrader, al zeggen wij het zelf.

Het komende voorjaar brengt nieuwe vertalingen van werk van Erwin Mortier. Naast zijn vertrouwde uitgevers Fayard in Frankrijk en Suhrkamp voor het Duitse taalgebied, kocht de prestigieuze Portugese uitgeverij Editorial Caminho in Lissabon de rechten voor "Marcel". Mortiers debuut vervoegt er werk van o.a. Mulisch en Hollinghurst, en Portugese auteurs als Saramago en Sampaio.

In de zomer van 1997 nodigde Gerard Reve de toen nog niet gedebuteerde schrijver en zijn partner uit voor een verblijf op het welhaast mythische Geheime Landgoed, Reve's schrijfplek in Frankrijk.